 |
 |
|
|
خاک انداز ( شنبه 86/7/7 :: ساعت 11:27 عصر)
باورت می شود که سکوت سرچشمه همه صداها باشد؟ که همه، از دل هیچ بیرون بیاید؟ که سرگردانی ریشه همه راه هاست؟ که مادر غم و شادی یکی ست؟ من این ها را خوانده ام. اما می خواهم باورشان را تمرین کنم. می گویند برای این کار ذهن را رها کن و با دلت باور کن. اما من درباره با دل باور کردن فقط خوانده ام و برای فهم دل فقط توانسته ام فکر کنم! من حیرانم و خیال می کنم آسمان مرا می فهمد و ستاره مرا در خود باز می تاباند، شاید چشم تو را خیره کند تا مرا ببینی و بدانی که کسی هست که شاید مثل تو سرگشته است و به دنبال دلش می گردد تا اصلا فکر نکند نه به سکوت و نه به صدا، نه به سرگردانی و نه به راه. و تنها ببیند، ببیند و بگذرد...
|
||
|
|
همه چیزهایی که تا حالا توی خاک انداز نوشتیم
|
|
|
|
فهرست ها |
|
|
|
||
|
|
منوها |
|
|
» درباره خودم «
» فهرست موضوعی یادداشت ها « ا . » آرشیو مطالب « نوشته های سال 86 نوشته های سال 87 نوشته های سال 88 » لوگوی وبلاگ « 
» لینک دوستان « توکای شهر خاموش غزل ناب جوانی بی سروته الهه عشق سیب بانو همشهری جوان 2 گل یاس همشهری جوان جوانه های جوان این شطحیات ماست خاطرات ESPERANCE2 » لوگوی دوستان «          |
||
